Prezydent podpisał ustawę o usługach zaufania oraz identyfikacji elektronicznej

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 910/2014 w sprawie identyfikacji elektronicznej i usług zaufania publicznego w odniesieniu do transakcji elektronicznych na rynku wewnętrznym oraz uchylające dyrektywę 1999/93/WE, weszło w życie 1 lipca 2016 r.

Czemu ma służyć rozporządzenie ws. eIDAS?

Ma doprowadzić m.in. do ujednolicenia usług zaufania oraz doprowadzić do sytuacji, w której kraje UE będą wzajemnie uznawały środki identyfikacji elektronicznej. Wszystko po to, by obywatel posiadający np. podpis elektroniczny mógł się nim posługiwać, korzystając z e-usług administracji w dowolnym kraju IE.

Jakie zmiany wprowadza przyjęta ustawa?

Ustawa przyjęta właśnie przez sejm to pierwszy krok w dostosowywaniu naszych realiów prawnych do tego rozporządzenia. W pierwszej kolejności zatem:

• wyeliminowano pojęcia i instytucje nieznane w rozporządzeniu eIDAS i dostosowano terminologię krajowych aktów prawnych do terminów występujących w tym rozporządzeniu;
• uregulowano te obszary, które niezbędne są do umożliwienia stosowania rozporządzenia eIDAS na gruncie prawa polskiego, tj. m.in. wyznaczono organ nadzoru;
• uchylono ustawę z dnia 18 września 2001 r. o podpisie elektronicznym (Dz. U. z 2013 r. poz. 262, z późn. zm.) oraz usunięto istniejące w krajowych przepisach odesłania do jej przepisów

Zgodnie z nowymi przepisami minister właściwy do spraw informatyzacji będzie organem nadzoru nad przestrzeganiem przepisów o usługach zaufania. Nadzór dotyczył będzie zarówno usług kwalifikowanych, jak i niekwalifikowanych.

Co jeszcze przewiduje przyjęta ustawa?

W ustawie przewidziano także istnienie tzw. krajowego węzła identyfikacji, czyli punktu przyłączenia umożliwiającego sprzężenie krajowej infrastruktury identyfikacji elektronicznej w Polsce z krajowymi infrastrukturami służącymi do identyfikacji elektronicznej innych państw członkowskich. Jednocześnie wskazano, że funkcjonowanie krajowego węzła identyfikacji zapewnia minister właściwy do spraw informatyzacji.

Ustawa wskazuje również ministra właściwego do spraw informatyzacji jako koordynującego na poziomie krajowym działania na rzecz współpracy z państwami członkowskimi UE w  sprawach dotyczących systemów identyfikacji elektronicznej oraz przekazującego informacje państwom członkowskim i Komisji Europejskiej o naruszeniu bezpieczeństwa notyfikowanych systemów identyfikacji elektronicznej.